Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Δυο μάτια γεμάτα δάκρυα

Την περασμένη εβδομάδα άρχισαν οι πανελλήνιες εξετάσεις με τη Νεοελληνική Γλώσσα. Ήμουν στις εξετάσεις των Φυσικώς Αδυνάτων ή Φ.Α. Με αυτήν τη γελοιότητα αναφερόμαστε σε ορισμένα παιδιά που διακρίνονται για ξεχωριστά προσόντα και έχουν δυσγραφία, τενοντίτιδα, δυσορθογραφία κτλ. Κάθε άλλο παρά φυσικώς αδύνατοι δεν είναι. Θα τους έλεγα αφύσικα δυνατούς. Για ένα τέτοιο παιδί θα σας μιλήσω.

Είχαμε ήδη εξετάσει πέντε αγόρια και περιμένοντας να έρθει το επόμενο παιδί βγήκα στο διάδρομο, να τεντωθώ λίγο και να ξεμουδιάσω. Στην άλλη άκρη του διαδρόμου, εκεί από όπου έρχονταν τα παιδιά για εξέταση βλέπω να έρχονται ο συνάδελφος του διαδρόμου με ένα κορίτσι. Το κορίτσι σε κάθε πόρτα που συναντούσε έμπαινε λίγο και προσπαθούσε να κρυφτεί. Προφανώς από μένα που με έβλεπε στο τέλος του διαδρόμου να την περιμένω. Φτάνοντας σε εμένα συνέχισε μερικά βήματα ζητώντας με πολλή ευγένεια συγνώμη.
Μπήκα μέσα και κάθισα δίπλα στους δυο συναδέλφους της επιτροπής. Μπήκε λοιπόν και η κοπελιά, κάθισε και αμέσως είδα τα μάτια της να γυαλίζουν και ταχύτατα να γίνονται δυο λεκάνες από δάκρυα. Για δευτερόλεπτα τα δάκρυα στέκονταν στις οφθαλμικές κόγχες και δεν έλεγαν να κυλήσουν.
Βιαστικά και πανκοβλημένος έβγαλα ένα χαρτομάντιλο και της πρόσφερα λέγοντας δυο κουβέντες συμπαράστασης και ακουμπώντας το βραχίονά της.
Με πολλή ευγένεια ζήτησε πάλι συγνώμη και μια μικρή παράταση, για να αρχίσει η εξέταση. Πράγματι ηρέμησε και άρχισε να μας αναπτύσσει το διαγώνισμα. Με το ένα χέρι κρατούσε το τετράδιο και με το άλλο συνόδευε τα λόγια της. Είχε ρητορική δεινότητα, είχε άνεση στο λόγο, είχε εύστοχες απαντήσεις, είχε τεράστιες δυνατότητες και τις έδειχνε.
Την άκουγα προσεκτικά και την έβλεπα με καμάρι.
Όταν τελείωσε, ήθελα να τη σφίξω στην αγκαλιά μου και να τη συγχαρώ.
Δεν επιτρεπόταν όμως.
Ήθελα να τη χειροκροτήσω.
Δεν επιτρεπόταν όμως.
Γι' αυτό γράφω αυτό το σημείωμα. Για να τη συγχαρώ μέσα από την ανωνυμία.
Και κυρίως για να προτρέψω τα παιδιά που εξετάζονται προφορικά ή γραπτά να μη δειλιάζουν.
Όποιος έχει προετοιμαστεί επαρκώς δεν έχει τίποτε να φοβηθεί.

Άγνωστή μου κοπελιά, καλή συνέχεια και πάντα δυνατή.

Στις εξετάσεις και στις δοκιμασίες της ζωής σου αργότερα.

4 σχόλια:

gyristroula2 είπε...

Εγώ της εύχομαι να είναι πάντα τόσο τυχερή και να βρίσκει αληθινούς ανθρώπους στο δρόμο της.

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πόσα διδάσκεται έτσι κάποιος εκπαιδευτικός που ζει από κοντά αυτές τις στιγμές..
Ευχαριστούμε .."δια την αντιγραφήν", Θερσίτη.

lonely rider είπε...

αυτη η επιβολη μη ενδειξης των συναισθηματων μας μας σερνει πισω στα αγρια χρονια που ο ανθρωπος δεν ηταν παρα ενα ζωο.Ετσι ''εξελισομαστε΄΄ κι εμεις.

Μακαρι να διαβασει αυτο το κειμενο η κοπελια!

Θερσίτης είπε...

Ευχαριστώ, φίλοι και συνάδελφοι, για τα θερμά λόγια. Για αυτό η δουλειά μας είναι ανεκτίμητη. Μακάρι να μπορούσε η κοπελιά να διαβάσει την ανάρτηση.