Μαθήματα στις 28 Ιουνίου

Σήμερα, 28 Ιουνίου, πήγα στο ένα από τα δυο σχολεία μου, στο 1ο Γενικό Λύκειο Αχαρνών, για να συμμετάσχω σε μια συνεδρίαση και για να αποχαιρετήσω τους συναδέλφους μου. Μπαίνοντας στο σχολείο είδα στην πρώτη αίθουσα του ισογείου έναν αγαπημένο μου συνάδελφο, νέο στην ηλικία και καινούριο στο σχολείο, να διδάσκει παιδιά της Α΄ Λυκείου.
Βγήκε στην πόρτα για δευτερόλεπτα, γιατί τον ρώτησα τι κάνει αυτός σε 20 παιδιά που έβλεπα στην τάξη. Του έσφιξα το χέρι και τον άφησα να συνεχίσει.
Στο σχολείο επί τρεις μήνες έλειπε ένας μαθηματικός και τα δύο τμήματα είχαν υπολειφθεί των άλλων στην κάλυψψη της διδακτέας ύλης. Πριν λοιπόν από την ολοκλήρωση των μαθημάτων δυο συνάδελφοι μαθηματικοί πήραν -με δική τους πρωτοβουλία- ώρες από συναδέλφους και προσπάθησαν να καλύψουν την ύλη. Δεν έφτασαν όμως εκείνες οι ώρες και οι συνάδελφοι πρότειναν στα παιδιά να έρθουν και μετά τις εξετάσεις, για να συμπληρώσουν κατά το δυνατό τη διδακτέα ύλη. Σε ποσοστό 50% τα παιδιά ανταποκρίθηκαν.
Τι να πει κανείς για τους συναδέλφους αυτούς; Όταν άλλοι δε διδάσκουν ποτέ, αυτοί διδάσκουν και μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων.

Σε τέτοιους ανθρώπους πιστεύω πως θα στηριχτεί το δημόσιο σχολείο. Αρκεί με κάποιον τρόπο οι άλλοι, οι ανεύθυνοι, να περιοριστούν ή να σταλούν ως αποθηκάριοι στον ΟΣΕ, αν η πολιτεία δεν επιθυμεί να τους απολύσει για κοινωνικούς λόγους.

Μια εξαίρετη συναδέλφισσα

Σήμερα Σάββατο διόρθωνα από τις 9 και κάτι το πρωί μέχρι τις 4.45. Τότε ολοκλήρωσα τα 25 γραπτά και πήγα να τα παραδώσω. Κατά την παράδοση έγινα μάρτυρας του ακόλουθου περιστατικού. Συναδέλφισσα ήρθε εκείνη την ώρα και κατευθύνθηκε προς τη φύλαξη, για να πάρει ένα πακέτο γραπτών που είχε αφήσει εκεί. Το προσωπικό της γραμματείας τη σταμάτησε και της είπε ότι έπρεπε να υπογράψει, για να πληρωθεί την έξτρα αμοιβή της εργασίας την Κυριακή. Τότε η συναδέλφισσα με μια αθωότητα και μια απίστευτη ταπεινότητα αρνήθηκε λέγοντας πως δε θα μείνει πολλές ώρες, γιατί είχε λίγα μόνο γραπτά. Οι της γραμματείας επέμειναν, αλλά εκείνη συνέχισε προς τη φύλαξη δίνοντας ένα μάθημα σε δημόσιους υπαλλήλους και ένα υπόδειγμα συμπεριφοράς προς εμάς που την καμαρώσαμε λέγοντας πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι επιτέλους στη δημοσιοϋπαλληλία.
Συναδέλφισσα, κρατώ την ανωνυμία σου, γιατί ξέρω πως δε θα ήθελες να σε ονοματίσω, και σου στέλνω την ευγνωμοσύνη μας και την εκτίμησή μας.